Szybkie szukanie wg:

Szybkie szukanie wg:

Pseudonim/Login

Celem artykułu jest zdi­ag­no­zowanie głównych prob­lemów ZZL w pol­skiej szkole. Real­iza­cja tak postaw­ionego celu wyma­gała zwróce­nia uwagi na specy­fikę zarządza­nia pra­cown­ikami w pol­skiej szkole oraz potrzebę refleksyjnego stosowa­nia instru­men­tów ZZL. W artykule, na pod­stawie anal­izy wypowiedzi nauczy­cieli na temat głównych prob­lemów zarządza­nia pra­cown­ikami, sfor­mułowano najważniejsze wyzwa­nia, jakie stoją przed ZZL w szkole. W więk­szości odnoszą się one do sys­temu motywa­cyjnego i sposobu przyz­nawa­nia dodatku motywa­cyjnego, choć poruszają też kwestie rozbu­dowy oceny okre­sowej i pro­fesjon­al­iza­cji doboru zawodowego

Istot­nym ele­mentem poli­tyki państwa jest poszuki­wanie efek­ty­wnych metod popra­wiania jakości kap­i­tału ludzkiego społeczeństwa. Kadra ped­a­gog­iczna pełni bardzo istotną rolę trans­misyjną w kre­owa­niu kap­i­tału ludzkiego społeczeństwa, właś­ci­wym zatem kierunk­iem poszuki­wań jest racjon­alna eduka­cyjna poli­tyka kadrowa. W niniejszej pracy zas­tosowano metodę Data Envel­op­ment Analy­sis (DEA) do zbada­nia zależności pomiędzy stop­niem awansu zawodowego nauczy­cieli gim­nazjów a wynikami egza­m­i­na­cyjnymi uczniów, mier­zonymi tzw. surowymi wynikami egza­m­i­na­cyjnymi oraz eduka­cyjną wartoś­cią dodaną. Przeprowad­zone bada­nia wskazują na brak sil­nego związku pomiędzy stop­niem awansu zawodowego nauczy­cieli a wynikami egza­m­i­na­cyjnymi uczniów.

Wiele dyskusji poświęca się współcześnie prob­le­mowi uwarunk­owań innowa­cyjności orga­ni­za­cji i jed­nos­tek. Uwaga badaczy sku­pia się jed­nak głównie na orga­ni­za­c­jach biz­ne­sowych. Dlat­ego też przed­miotem zain­tere­sowa­nia w niniejszym artykule uczyniono insty­tucje oświa­towe. Celem artykułu – w jego warst­wie teo­ri­opoz­naw­czej – jest anal­iza dzi­ałań per­son­al­nych, pode­j­mowanych w szkołach w kon­tekś­cie ksz­tał­towa­nia potenc­jału innowa­cyjności nauczy­cieli. Celem metody­cznym stało się opra­cow­anie narzędzia diag­no­zowa­nia prak­tyk stosowanych w anal­i­zowanym obszarze. Wresz­cie cel utyl­i­tarny obe­j­muje dostar­cze­nie wskazówek dla dyrek­torów szkół oraz autorów pro­gramów szkoleń i studiów z zarządza­nia placówkami oświa­towymi.

Jed­nym z kluc­zowych zadań dyrek­tora placówki oświa­towej jest zatrud­ni­anie na stanowisko nauczy­ciela. Od tego, jakim człowiekiem jest nauczy­ciel, jakie kom­pe­tencje posi­ada i czy potrafi je wyko­rzys­tać w pracy nauczy­ciel­skiej, zależy rozwój ucz­nia i szkoły jako orga­ni­za­cji odpowiedzial­nej za real­iza­cję nowoczes­nej edukacji. W artykule autorka przed­stawia wybrane kom­pe­tencje nauczy­ciel­skie, będące wyrazem spo­jrzenia na nauczy­ciela współczes­nej szkoły. Model kom­pe­tencji dla nauczy­ciel­skiej grupy zawodowej może stanowić odpowiedź na wizję i oczeki­wa­nia wobec zawodu nauczy­ciela, a przede wszys­tkim wyposażyć dyrek­tora szkoły w wielo­funkcyjne narzędzie służące do efek­ty­wnej poli­tyki kadrowej.

Artykuł stanowi próbę ukaza­nia miejsca i roli, jaką pełni zarządzanie zasobami ludzkimi w wyższej uczelni. Autor ukazuje wza­jemne relacje między struk­tu­rami gospo­dar­czymi i pozagospo­dar­czymi, których częś­cią są właśnie uczel­nie. Stawia pytanie, czy dobre prak­tyki w zakre­sie ZZL stają się rzeczy­wis­toś­cią orga­ni­za­cji, takich jak uni­w­er­sytety. Następ­nie, anal­izuje wybrane strate­gie roz­woju uczelni, w szczegól­ności w zakre­sie funkcji per­son­al­nej, poszuku­jąc ich charak­terysty­cznych cech. Artykuł kończy kon­stat­acja, że pol­skie uczel­nie pub­liczne pod­jęły pier­wsze kroki ku unowocześnie­niu mod­elu zarządza­nia. Są to kroki świadome i planowe. Otwartą kwestią pozostaje jedynie to, czy zdołają utrzy­mać raz obrany kurs

Celem artykułu jest zarysowanie roli, jaką pełnią cen­tra dydak­tyki aka­demick­iej w naby­wa­niu i doskonale­niu kom­pe­tencji do naucza­nia w uczelni wyższej. Zami­arem jest pokazanie idei cen­trów oraz zadań, jakie real­izują one w pro­ce­sie roz­woju kom­pe­tencji dydak­ty­cznych nauczy­cieli aka­demic­kich. W związku z przyję­tym celem autorka nakreśli współczesne rozu­mie­nie kom­pe­tencji nauczy­cieli, pokazu­jąc ich obszary oraz kry­te­ria oceny, a także postawy nauczy­cieli wobec włas­nych umiejęt­ności dydak­ty­cznych i sposobu ich doskonale­nia. Na tym tle zostanie zaprezen­towana kon­cepcja cen­trów dydak­tyki aka­demick­iej. Kon­cepcja ta dostar­cza argu­men­tów i uza­sad­nia tworze­nie sys­te­mowego, insty­tucjon­al­nego wspar­cia roz­woju zawodowego także pol­s­kich nauczy­cieli aka­demic­kich. W artykule staw­iana jest teza, iż cen­tra dydak­tyki aka­demick­iej mogą być katal­iza­torem roz­woju kom­pe­tencji dydak­ty­cznych nauczy­cieli szkół wyższych.

Artykuł prezen­tuje „Kwes­t­ionar­iusz motywacji do pode­j­mowa­nia szkoleń”, pozwala­jący na diag­nozę trzech typów motywacji: wewnętrznej, zewnętrznej i amo­tywacji, defin­iowanych zgod­nie z teorią autode­ter­mi­nacji Ryana i Deciego. Wyniki kon­fir­ma­cyjnej anal­izy czyn­nikowej na pró­bie 155 pra­cown­ików potwierdz­iły trafność mod­elu hier­ar­chicznego, ujmu­jącego trzy wymi­ary motywacji do pode­j­mowa­nia szkoleń wraz z sześ­cioma pod­wymi­arami. Poszczególne typy motywacji wykazują przewidy­wane związki z intencją i planem pode­j­mowa­nia szkoleń, co potwierdza trafność metody. Wskaźniki rzetel­ności skal pozwalają na ich wyko­rzysty­wanie w bada­ni­ach naukowych i anal­izie wyników grupowych, na przykład w anal­izie potrzeb szkole­niowych, dzi­ała­ni­ach dorad­czych.