Księgarnia Internetowa IPiSS: Publikacja: Polityka społeczna wobec osób niepełnosprawnych

Zasady, idee i wartości takie jak: równość, sprawiedliwość i solidaryzm społeczny stanowiły podstawę modelu państwa opiekuńczego – welfare state, gdzie państwo pełniło podstawową rolę w kształtowaniu i realizacji polityki społecznej. Europa powoli odchodzi od ideałów "welfare state"; na rzecz promowania "workfare state";, "welfare mix"; i welfare pluralism – państwa chroniącego pracę; aktywizacji, samosterowności i samodzielności życiowej obywateli, jednostek; od modelu państwa opiekuńczego do modelu społeczeństwa opiekuńczego, promując subsydiarność na poziomie narodowym i wspólnotowym. Współczesne państwa europejskie, w tym Polska, przechodzą od zasady "upaństwowienia" polityki społecznej do różnorodności podmiotów współdziałających w stanowieniu i realizacji polityki społecznej.

Opracowanie ma stanowić próbę pokazania rozwoju polityki społecznej wobec osób niepełnosprawnych w Polsce oraz uporządkowania i systematyzacji wiedzy odnośnie do podmiotów polityki społecznej, ich funkcji zakładanych i rzeczywistych, podstawowych celów i instrumentów polityki, zakreślających ramy przedmiotowe polityki społecznej wobec niepełnosprawnych w Polsce. Ocena rozwiązań polskich w zakresie świadczeń społecznych i polityki zatrudnienia osób niepełnosprawnych na tle innych krajów UE oraz zaproponowanie ewentualnych wniosków może posłużyć modyfikacji polskich rozwiązań z punktu widzenia kształtowania lepszych warunków życia, pełniejszej realizacji praw socjalnych i integracji społecznej osób niepełnosprawnych.

Polskę można zaliczyć do grupy krajów prowadzących politykę interwencji społecznej, ale z elementami integracji społecznej, która staje się podstawowym celem polityki wobec osób niepełnosprawnych. Jest to model oparty przede wszystkim na obowiązkowych ubezpieczeniach społecznych tak jak w systemie motywacyjnym (socjalna gospodarka rynkowa), ale z elementami gwarancji pewnych świadczeń w związku z niepełnosprawnością od urodzenia i na starość, a więc z elementami modelu instytucjonalno-redystrybucyjnego. Za zaliczeniem Polski do tego ostatniego modelu przemawia także istotny udział państwa w gwarantowaniu świadczeń (renty socjalne i z tytułu niepełnosprawności zarządzane i wypłacane w państwowym zakładzie ubezpieczeń społecznych, dofinansowania rehabilitacji zawodowej i społecznej z państwowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych), a także ważna rola samorządu terytorialnego przy wsparciu organizacji pozarządowych w bezpośrednim zapewnianiu świadczeń i usług osobom niepełnosprawnym.