Ustrój zakładu pracy w Polsce oparty jest w szerokim zakresie na konsultacjach i negocjacjach pracodawcy z czynnikiem związkowym w sprawach dotyczących załogi oraz na zawieraniu w tych sprawach porozumień. W przeciwieństwie jednak do niektórych krajów, gdzie stosuje się proste rozwiązanie, czyli porozumienie zakładowe - jednolite pod względem prawnym, w zasadzie wyłączne dla szczebla zakładu pracy i współistniejące z układem zbiorowym pracy - w Polsce stan prawny w tej kwestii cechuje daleko idące zróżnicowanie i brak spójnej koncepcji. Rodzi to liczne problemy zarówno na płaszczyźnie teoretycznej, jak i w stosowaniu odnośnych przepisów prawa pracy. Na niektóre z tych problemów autor zwraca uwagę w I części ekspertyzy. Zarazem nasuwają się postulaty zmian odpowiadających potrzebie bardziej efektywnej współpracy partnerów społecznych, a tym samym zmian obopólnie korzystnych. Kierunki tych zmian przedstawiono w części III ekspertyzy, po uprzednim ukazaniu niemieckich doświadczeń w tym zakresie (w części II). Całość dopełnia przygotowany przez autora projekt ustawy o radach zakładowych. Uregulowanie rozważanych tu zagadnień w ramach zaprojektowanej ustawy stanowi jedną z propozycji legislacyjnych zgłoszonych do dyskusji w związku z reformą prawa pracy.