Szybkie szukanie wg:

Szybkie szukanie wg:

Pseudonim/Login

Tytuł opracowania mówiący o procesach pauperyzacji i marginalizacji sugeruje wprost, że mamy obecnie do czynienia z tendencj do wzrostu ubóstwa i postępującym procesem społecznej ekskluzji, czyli wyłączania z głównego nurtu życia społecznego,nie należy jednak odbierać tego tytułu jako tezy, która generalnie dotyczy rozwoju w Polsce. Problem pauperyzacji występuje w określonych grupach społecznych i terytorialnych, a w miarę trwania tego procesu, grupy nim dotknięte schodzą na margines życia społecznego. Zaczynają to być te same grupy, co oznacza postępujący proces ich, margializacji. Badania zaprezentowane w przekazywanym Państwu zeszycie pokazują ten proces od strony statystycznej próbując oszacować jego skalę i dynamikę w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych. Aspekt ilościowy zagadnienia ubóstwa jest dlatego tak ważny, że wyznacza próg zainteresowania politycznego. Zawsze i w każdym społeczeństwie żyli i żyją ludzie niedostosowani, bądź wyrzuceni z głównego nurtu życia społecznego ze względu na ich cechy, nieszczęśliwy los, czy postawę życiową. Trudno powiedzieć, jaki to jest odsetek populacji. To tak jak z naturalną stopą bezrobocia Jej rozmiary mogą być różne przestrzenniee i historycznie. Ten margines biedy jest przedmiotem działań socjalnych państwa i Kościoła, charytatywnych akcji organizacji pozarządowych oraz osób prywatnych. Jednak, gdy ten odsetek jest relatywnie duży i gdy dotyczy młodej populacji, a jego przyczyny mają w znacznej skali źródło zewnętrzne (zła koniunktura, upadek branży, miejscowości, czy regionu), to staje się zagrożeniem ładu społecznego i dobrych rokowań dla rozwoju. Wówczas na scenę wkraczają (powinni wkroczyć) politycy i to nie tylko z programami socjalnymi, ale także ekonomicznymi. Aby te programy były skuteczne, powinny być jednoznacznie ukierunkowane i zaadresowane, a wówczas niezbędne są odpowiednie rozpoznania. Przedstawiając rezultaty statystycznych badań nad ubóstwem niezbędne,jest przypomnienie kilku zastrzeżeń, pamiętanie o których pozwoli na poprawną interpretację wyników, a przede wszystkim na świadomość ich ograniczenia. Pierwsza kwestia - to ilościowa miara ubóstwa. Wybór tej miary miedzy kategorią ubóstwa absolutnego, relatywnego, a subiektywnego, a następnie różnych wariantów spośród nich, decyduje o sensie i pojemności odpowiedzi. Jako że w badaniach porównawczych powszechnie już stosuje się miary relatywne, to przedmiotem wyboru jest wskaźnik statystyczny; mediana, przeciętna, czy też 40-60% tej miary? Jakiej wagi jest to kwestia, niech udowodnią badania In Sena, laureata ubiegłorocznej nagrody Nobla z ekonomii. Nota bene Sen był zwolennikiem miary, która sytuowałaby się miedzy przeciętnym dochodem na osobę w kraju, a miarą absolutną odpowiadającą minimum egzystencji. Także A. B. Atkinson, znaczną część swej ostatniej książki (1998) poświęcił konsekwencjom jakości posiadanych informacji oraz wyborów miar dla wyników badań nad ubóstwem. Udowadnia w niej, jak bardzo o wyniku decyduje to, jakiej kategorii finansowej utyto do statystycznego pomiaru; dochodu, konsumpcji, majątku. Jak tę miarę się przelicza; na osobę, na gospodarstwo domowe, czy na jednostkę konsumpcyjną, a w tym ostatnim przypadku, jakie skale ekwiwalentności zostały zastosowane. W polskich badaniach nad ubóstwem nie bagatelizuje się problemów metodologicznych i bada się ubóstwo przy przyjęciu różnych miar. W przekazywanej publikacji znajdą Państwo wyniki takiego szerokiego podejścia dla oceny ubóstwa, można już powiedzieć że dla nas tradycyjnego. Są to oceny sporządzone dla dalszych lat w stosunku do prezentowanych w pracach z serii "Polska bieda". Są one kolejnym dowodem na wzrost nierówności rozwoju w Polsce. Temat pauperyzacji i marginalizacji jest częścią subprojektu poświęconego współczesnym kwestiom społecznym. W jego innych częściach znajdą Państwo pogłębienie tematu przez socjologiczne studia przypadków; z wybranych środowisk i miejscowości.