Szybkie szukanie wg:

Szybkie szukanie wg:

Pseudonim/Login

Działalność socjalna zakładów pracy należała do cech wyróżniających socjalistyczne welfare state. W zakładach pracy powstawały "małe kolektywy", które łączyła więź nie tylko wspólnej pracy, lecz także wspólnie spędzanych wczasów i wycieczek na grzyby, wspólnego organizowania kolonii dla dzieci, budowania zakładowych domów i osiedli, a w ostatnich latach uciążliwej dekady lat osiemdziesiątych - wspólnego zaopatrywania się w niezbędne produkty konsumpcyjne. Dla tej działalności powstała i rozwijała się bogata infrastruktura. Gdy przedsiębiorstwa zostały poddane reżimowi rachunku ekonomicznego w wyniku urynkowienia podstawowych kategorii ekonomicznych i rozpoczęcia procesu prywatyzacji, zaczęły ograniczać dotychczasową działalność socjalną. Do jakiego stopnia? Czy w ogólne przestały realizować jakiekolwiek funkcje socjalne? Jak to wygląda w przekroju podstawowych zmiennych charakteryzujących obecną zbiorowość podmiotów gospodarczych, np. według własności? Te pytania o tyle były istotne, że w połowie lat dziewięćdziesiątych zaczęły docierać sygnały o kontynuacji działalności socjalnej w firmach i często w nowej formie. Dostęp do działalności socjalnej jest cechą dodatkowo różnicującą społeczeństwo. Kto uzyskuje z tego tytułu korzyści? Podstawą analizy jest autorskie badanie ankietowe 178 przedsiębiorstw o różnej charakterystyce. Wykorzystano również tu inne badania; analizy prawa i z zakresu teorii zakładowej działalności socjalnej. W rezultacie udało się uzyskać możliwie reprezentatywną informację na temat skali świadczeń i losów infrastruktury służącej temu celowi, o zależności od różnych cech przedsiębiorstw (własności, stopnia uzwiązkowienia zyskowność i inne). Pokazano więc te obszary zatrudnienia, gdzie możliwe jest korzystanie z owoców redystrybucji na poziomie przedsiębiorstw oraz te, gdzie na wsparcie z funduszy socjalnych trudno liczyć. Rozważania dotyczyły w mniejszym stopniu zróżnicowań pomiędzy pracownikami zatrudnionymi na stanowiskach robotniczych i nierobotniczych. W samych przedsiębiorstwach analizy w tych przekrojach prowadzone były rzadko. Uzupełnieniem analizy autorów badań Zofii Moreckiej, Marka Bednarskiego i Piotra Kurowskiego jest koreferat Anny Krajewskiej, w którym zaprezentowane i porównawczo skonkretyzowane zostały wyniki innych badań na ten temat, z wcześniejszego okresu transformacji. W sumie powstała ciekawa publikacja, a dla tego tematu w ostatnich latach chyba jedyna!